BAĞRIMDA DELİ HİCRAN
Yıkılmış bir duvarım imârım ellerinde
Sen kırık hıçkırıksın sazımın tellerinde Kokunu hissederim hep seher yellerinde Baktıkça cemâline can gelirdi bana can Sökerdi efkârımı bağrımdan deli hicrân Dinmiyor gözyaşlarım hep böyle akacak mı? Hasreti bu bağrımı kavurup yakacak mı? Çoktandır aramıyor yoksa bırakacak mı? Bir şey gelmez elimden duâlarım ve âhım Sana havale ettim sen bilirsin Allâh’ım Dert bağladı yüreğim acılarla dolarım Her gece saçlarımı tutam tutam yolarım O ben de çiçek açar bense onda solarım Selde çakıl taşıyım sürüklenirim kumla Kendimi yaraladım yine kendi okumla Yok artık tahammülüm tükeniyor çareler Kabuk bağladı derken azdı eski yâreler Söndü vuslata ışık olacak emareler Ben bitirdim hayatın hazzını neşesini Aşka yasak eyledim bağrımın köşesini Ben beni yitirdim yâr ararım deli deli Sana gönül vermemin ağır oldu bedeli Görsen tanıyamazsın bittim gittin gideli Ne farkım var ölüden,yaşasam ne farkeder? Kaplıyor yüreğimi hasret yüklü bin keder HALİT BELGELİ ^BEN BİR HİÇ’İM..^ KOCASİNAN/KAYSERİ |
anlamlı ve hatasız
selamlar saygılar yazan kaleme