yokluğunun saatiyalnız yıkık kasvetli ve bir o kadar nemli çetrefilli buz gibi ortam yokluğunun saati kanım akıyor gözyaşlarımla çözümsüz çözülemicek ne aydınlık ne karanlık fayda etmiyor artık korkulu soğuk kimsesizlik tanıksız zararsız sensiz yalnız çıplak gidişine arkadan bakmak yokluğunda yaşamaya alışmak uçurumdan boşluğa bir beden atmak bu acılara alışmak yok bre yokun çaresizliği zaman ve mekan kavramını yitirdim benliğimde kelimelerin sesi çıkmıyor dilimde ruhsuz bir beden kaldı elimde sen benden gittiğinde....... vkeskin |
yokluğunda yaşamaya alışmak
uçurumdan boşluğa bir beden atmak
bu acılara alışmak
yok bre yokun çaresizliği
sevgili şaiir bu dizeleri kazıyorum beynime cok güzeldi cokkkk
saygılarımla şirin elvan