SESSİZLİK PİŞMANLIĞIBen susmayı senden öğrendim anne isyanı dillendirmemeyi erdem bellettin hatırladın mı ? Acıdıkça canım etime geçirdim sessizce tırnaklarımı mahzun bakışlarımdan bile özgürlüğe susadığımı anlamadın anne Büyüdükçe korkuyu öğrenmeyi aşıladın kanıma korkudan hiç sesimi yükseltemedim haksızlıklarda Can düşmanlarım oldu da zaman içinde ciğerimi söker gibi haksızlık ettiler masum canıma ben öğrettiğin gibi bir adım ileriye gidemedim cesaretten yana mıhlanıp yüreğimin kuytu köşelerine benden başkalarıın acılarına da sessiz kaldım anne. Söyle ben şimdi yarınlarına bir ülkenin nasıl umut olacağım anne töre, örf, adet adına sessiz çoğulukların bir ferdi oldum işte anne..........alev yavuz |