bir eylül sabahı...



Güneş kuşandı gitti pelerinini

Yazın pılı pırtı ne yerde kaldı ne de gökte

Şimşekler, gök gürültüleri gri bulutların mahallesinde kiracı

İp misali dağıtıyorlar hüzünlerimin dikim evinden damlaları

Yüzüyor içinde deniz kabuklarında zaman gemilerim

Mevsim dolabından eski bir elbisenin yeni versiyonunu dikiyor doğa

Deniz kabukları düğmeler misali her iki tarafında

Yağmurdan dokunmuş sepyalaşacak bir elbise yollarda

Zaman sahnesinde sonbahar yaprak dökümü şarkılarda

Duraksız bir hüzün yankılar senfoni yaşam nakaratlarına

Bugün iki yüz elli ikinci günün notasını asıyorum ruhuma



Yüreğimde kolilerce özlem birikti

Odam taştı taşacak

Nerede kaldı bu kargo

Yine kaza geçirip servise mi girdi

gelse de hepsini yüklesem

Ruhumun yolundan viyadüklere

Sevgisellikten şiirsel İstanbul’a



Yeşilimsilerimin içinde Marmara akar

Bakışlarımdan yaş misali bir vapur kaçar

Üstünde hüzün satar martılar



Gözlerimle dağıtsam yükümü

Koli koli açsam renksiz geçen günleri

Dağıtsam dağıtabildiğim kadar



Bulutlar ev değiştirmede

İçinde ipek böcekleri dolanmakta

Dökülüyor pencerelerden ipekler

Yeryüzü allı pullu kuşanmış

Dolu sim misali saçlarında

Bedeninde bembeyaz bir gelinlik

Zaman sahnesinde yeryüzü tango edalarında kardan adamlarla

Duraksız bir hüzün yankılar senfoni yaşam nakaratlarına

O gün bilmem kaçıncı notasını asacağım ruhuma...