Açtıkça Okunan Kitaptır İnsan
Açtıkça Okunan Kitaptır İnsan
Kınanmış duyguların, can çekişen gizeminde, Okunmaya hasret bir kitaptır insan! Yani ısırgan otundaki bir veda şarkısında, Dolanmaktan yorgun düşmesidir Beynimdeki kıvrımın yarına!.. Ne zaman göz göze gelsem emekçi bir insanla Dilimde şiirler boğuluyor, Kıyılara vuruyor hürriyet Ayaklarımda! kaldırımsız sokağın, taşıdığı umut Bedenimde ölüm yorgunluğu.. Üretenin kopartılmış yüreğinin, içindeki aşk Özlem duvarlarının, kanayan yarasıdır,insan Gülmeyen yüzlerdeki yarı ağlamaklı tebessüm Gayrı azap veriyor yakılmış, kandil ışıkları!.. Fabrikalarda kendilerine günah sayılarak, sokağa atılan işçiler, Suya abdest aldırdırırlar barikatlarda! Ki dilim şiirin renginden, Ormanlar yeşilinden yoksun. Uyanılmış şafağın, sabahındaki sır! Öldürüyor insanı!.. Bilinmeli ki insan en büyük emek Açtıkça okunan bir kitaptır insan!.. Kendime yasak sayılmışım Açlığa yürek biliyorum dilime isyan Uzak mevsimlerden geliyorum, Güne yorgun, gözlerim kan çanağı İş bitimi suskun akşamlar dönüyorum Kucaklayarak öfkelerini günün… Yakamoz renginde,suların sessiz gelgitleri Usul usul okşar kıyıda midyeleri Güneş doğmaz baharına, mavisi yitirilmiş denizlerin! Martıların şarkılarında anlamsız bir çelişki yumağı! Gelsekde farklı çoğrafyalardan Ki insan hak, üşütülmemeli yaşamdan! Yürek atışının tınısı değişmez hep aynıdır Ufuklarımda alabildiğine mevsimsizlik Yarına, arınmış sabaha yükenir, geceden umut Açılsada perdeler, yürekte düğümlenir, umut O kapatmaz perdeleri, sevdalı gönlünde, Gönül çizgileri resimlenir, dilinde yaşam şiirlenir! Ayrılık akşamlarında solar hüznün ilk baharı, Başlar kararmış bulutların, vedasız ölümü!.. Açtıkça okunan bir kitaptır insan Ki umuda giden yol insanı okumaktan geçer, Her yaşamdan kopan hayat. Yarına kapatılan bir kitap gibi kapanır usulca!.... Abdullah Oral |
Açtıkça okunan bir kitaptır insan!..
emeğine sağlık selamlarımla