AMİRİM (2)
Gidince memurları derin hüzün kapladı.
Üzüntüden kınalar yakındılar amirim. Yürekleri kuş gibi pır pır edip zıpladı. Ardından sevinerek bakındılar amirim. Yaptığın fiillerde zulmü adalet saydın. Terfi eyledin artık, şimdilik gözün aydın. İkiyüzlü oynayıp verdiğin sözden caydın. Yalakalar her zaman yakındılar amirim. Her şeyi ben bilirim diyen mutlak yanılır. Makam ve mevki kulun ebet mülkü sanılır. Yapılan iyilikler, kötülükler anılır. Emrinde çalışanlar yakındılar amirim. Makamına güvenip haksızlığa meyletme. İçim dışım dert dolu daha fazla söyletme. İnsanları hor görüp sakın kula veyl etme. Sen gittin yalakalar yakındılar amirim. Ben hakkımı mahşere bıraktım orda lazım. Dinlemezsin bilirim, artık bu son ikazım. Makam sahibisin sen, sana olur mu nazım? Memurlardan her biri yakındılar amirim. veyl:vay haline 16/09/2011 Yaşar TAŞKESEN |
boyutunu çıkar ilişkisini harika bir anlatımla
gözler önüne srmişsiniz üstadım.Değerli kaleminizi
kutluyor saygılar sunuyorum..