Ben kendimi unuttum...
Korsuz küle dönmüşken,içimdeki bu ateş
Yeniden başlayamam,sana nasıl yanarım. Gençlik el oldu gitti,kader zalimdi kallleş Ben kendimi unuttum, seni nasıl anarım. Kavuşma hayâliyle gözümde tütüp durdun, Yaşadım mı öldüm mü ne aradın ne sordun, Ayrılık hançeriyle beni bağrımdan vurdun, Ben kendimi unuttum seni nasıl anarım. Saçıma aklar düşmüş gözlerim görmez olmuş, Gönlüme ızdırabın acı hicranı dolmuş, Taze açan gül değil yüzüm sararıp solmuş, Ben kendimi unuttum seni nasıl anarım. Sevdamızdan geriye dert oldu hatıralar, Ne zaman dalıp gitsem içte azar yaralar, Gözlerimin altında mor halkalı karalar, Ben kendimi unuttum seni nasıl anarım. Kaşlarım yay gibiydi yanaklar al dı bende, Bir zamanlar öpüşün dudakda bal dı bende, O çoşkudan neşeden eser mi kal dı bende, Ben kendimi unuttum seni nasıl anarım., Senelerce yas tuttum ağladım utanmadan, Dönmez diyene inat bekledim usanmadan, Senin söz hakın var mı vuslata inanmadan, Ben kendimi unuttum seni nasıl anarım. Şair:İsmail Kurt 02.08.2012 |
Yeniden başlayamam,sana nasıl yanarım.
Gençlik el oldu gitti,kader zalimdi kallleş
Ben kendimi unuttum, seni nasıl anarım.
Çok güzel çok manalı bir hece şiiri okudum sayfanızda.
Yüreğinize sağlık..Çok beğendim