Tutuksam gönlüme ateş düşüren dolunaya, ıslak bir gecede “sadece sen” düşür yıldızları bakışlarıma.

Hangi duvara yaslansam üzerime devriliyor, 'Mış' gibi enkazın altından can çekişlerimi çıkarmaya çalışıyorum. Kimsesiz bir rüzgârın dilinde ağıtlar yanarken öksüzlüğüme...

Biz hangi yolun başındaydık?
Ş/öyle biraz dur orada
Parmaklarımın gölgesini sileceğim arda kalan yanlarında!

Karmakarışık bir duygunun esiri olmuş gitmiş şiir. Belli ki şair'e yokluklara alışmamızı istiyor dün doğmadığımız halde.
Bak işte acılar çoğalıyor! Hangi kabadayı hayata ''bit artık'' diyebilecek güçte?

Her dönemeç bir yokluktur.Her dönemeç, kimsesizliğimize kurulmuş bir koltuktur. Sadece birkaç adım ötemizde yokluğumuza kurulmuş izlemekle yetinir suskularımızı.

düş molası! süzülmek vardı şimdi ölüler ülkesindeki yalnızlığımıza.
Biraz daha yanında kalmak isteseydim söyleyeceklerin artık canımı acıtacaktı. İşte o günden sonra bu yüzden sustum.
İndir beni dönemecinde,middem dönüyor,beynim bulanıyor.

Kaç defa arkandan bağırdım! A y r ı l ı ğ ı çoğalttığın gecede.

Şimdi ayağı yere takılıp düşen bir paylanço gibiyim...
Herkes sensizliğime gülüyor
herkes avareliğime
herkes abideliğime gülüyor..

daha da okunası bir yanı vardı.
tebriğimle..

azcık yazım ve noktalama yanlışları var bilginize :)