ZÜMRÜDÜANKA
Nebilere melekler, âşıklara erenler
Benim düşüme de sen düştün Zümrüdüanka Gözlerimin önünde sekiyorken cerenler Gönül ateşimde sen piştin Zümrüdüanka Dağların doruğuna yuva kurmuş diyorlar Kartal tepelerine varmak zormuş diyorlar Senin ülkende zaman şimdi durmuş diyorlar Çok uzak diyarlara koştun Zümrüdüanka Biliyorum uçuk bir sevdaya düşmüşüm ben Kalbinde taşıdığın benden kopardığın ben Biliyorum kavuşmak imkânsız olsa da sen Hayalimde yaşayan kuştun Zümrüdüanka İki yürek arası dağlar var, geçmesi güç Her bir dağın doruğu buzul sarkıtlı büküç Bu ne bükülmez bilek bu ne dayanılmaz güç Sen buzuldan dağları aştın Zümrüdüanka Varsın her sabahıma bir saba yeli essin Varlığınla, bu yorgun yüreğime nefessin Senden önce lal olan gönül dilime sessin Hece hece gönülden taştın Zümrüdüanka 05.07.2012/Samsun İbrahim COŞAR |
saygımla.