Vodvil...
Perde açıldığında oyun başlar
Seyirciler, Sahne ve oyuncular Aynı düzlem. Salona hâkim keskin tavırlarıyla başlar Aktris En önde oturan seyircilerin arasında birkaç bayan Görüntüde hep aynı fon, her yer kırmızı. Çiçeklerle çevrilmiş sahnenin ön yüzü pırıltılı Yerlerde bir avuç toz Kelimeleri toplayacak yok mu? Yüzlerde maske susaklı oyuncular. Müzik sarnıçlardan aşağı, Aşk nağmelerin de gizli Birkaç kesik bakış Suratlarda aynı ifade, masum vaziyet! Sürekli tekrarlanan cümleler Bağrışmalar, suskular, hiddetli söylem Bir an duraklamanın ardından! Aklımdayken söylemeliyim! öyle güzelsin ki. Rolünü kimseler beceremezdi Sen gibi oynamaya Takıldım gözlerine Aynı anda dudaklarından dökülen bir tanem. Vodvil Birkaç ufak duraksamalar dışında Olanca akışıyla süregeldi. Şaşırtan olmadı lakin Farkında olmadan bir sürü hata. Kimileri alkışlar Kimilerinde sadece hele zan Sürekli akan zamanın içinde Kim istemez ki, hep aynı olsun galeyanlar Tek p e r d e oyun Yarım kalmış bir hayatın içinde Ufacık bir ayrıntı da olsa Konusu belirgin İçinde malum duygular... Hiç bitmeyen, paylaşılamayan Eskiden beri süregelen Aşk var. Sami Arlan |