duv/ar
korkaktır gece ! belli etmez yüzüne
gölgesinden dahi , tırsar ; ışıldayan bir gece lambası altında sızmış , yanlız bir duvarla konuşur sırdaşıdır. karanlıktan sonra onu en iyi anlayan duvar.. güne bakan çiçekleri toplayan melekler saf tutmuş.. gözyaşlarını hibe ediyorlar yarına umutsuz bakan.. gece’ye cesaret vermeye niyetleniyorlar.. cesareti yitik , korkaklığı içinde gizli olan gece’ye.. çaresiz kalıyor , uğruna girişilen her çaba ki güneş doğmak için yürüyor.. gece’nin üstüne.. |