Ölümdü hüzün…
Baharın kokusuna tütün kokusu karışırken
Mavi sarnıçlı kapının ardında duyulan Ve buram, buram kokan Kokusuydu baharın, kıştan sonra gelen Acılı bakışlarında çılgın güneşin Yine bir kış bitmişti Bütün coşkusunu izini Geride bırakıp gitmişti Oysa baharla Yeniden çiçek açacaktı oralarda Olabildiğince uzanan kırlarda Nedense Boynu büküktü güneşin yinede Bakışları da sancılı Doğdum doğalı Görmemişti gözlerim güneşi hiç böyle Giden beyazlığın ardında Taktığı tül rengi sabahlarda Daha gün doğmadan Akşam da olmadan Nereden çıktı bu tütün kokusu Ciğerlerimin en derininde duyduğu Peki ya gözyaşlarıma ne oldu Havada bulut da yoktu Nereden çıktı bu yağmur damlaları Yürekten gözpınarlarıma süzülen Acılı bakışlarında güneşin Yürek yine çıkmıştı Sonsuz yolculuklara Ara sokaklarda Yorgun bedene kimliğini arayan Mavi sarnıçlı kapının ardında duyulan Kokusu değildi bu defa baharın Garip bir hüznüydü ölümün Hüznüydü son kez duyulan Ölümdü, ÖLÜM… ÖLÜM… 20.05.2012 Ömer Sabri Kurşun |
Akşam da olmadan
Nereden çıktı bu tütün kokusu
Ciğerlerimin en derininde duyduğu
Peki ya gözyaşlarıma ne oldu
Havada bulut da yoktu
Nereden çıktı bu yağmur damlaları
Yürekten gözpınarlarıma süzülen
Acılı bakışlarında güneşin
Yürek yine çıkmıştı
Sonsuz yolculuklara
Ara sokaklarda
Yorgun bedene kimliğini arayan
Mavi sarnıçlı kapının ardında duyulan
Kokusu değildi bu defa baharın
Garip bir hüznünüydü ölümün
Hüznüydü son kez duyulan
Ölümdü, ÖLÜM… ÖLÜM…
Final hüzünlendirmiş fakat şiiriniz çok güzel beğendim selamlar..............