İki ihtiyar kedi, saçaklar arasında sıkışan serce
Günü devam ettirme savaşında
Tel direklerinde, baykuş gözleri
Ses yok ki; karda ayak izi olsun.

Havlayan… Düşleri bitirmiş, dişleri dökük köpek
Ulu orta geziyor özgür kurt
Melemiyor artık; koyunla, kuzu.
Yalnızlığa hicran kurmuş pusu .

Çarmıhı, çekirge kurdu tarlalarda
Gelen vurdu, giden vurdu
Aldılar gittiler saclarını rüzgârla
Kâküller kınalanmadan..

Yok artık ellerinde çiçekleri gülen kız
İçine küf düştü otlu peynirin, Birazda cız

Köylü saflıkları kaldı köy meydanında
Dürüstlükleri kaldı, hatıralarda
Mezar taşları Osmanlıca yazıyordu
Başına bağlanan çaputlar...
Rüzgâra sırtını döndü, Gittiler sessizcene...

Muhtarın aylığı kaldı Sefinaz’a
Aylıkla gitti nikâhsız kocaya
Köy konağının başköşesinde Zübeyde hanımın bakışları
Kala kaldı kurşun yaralı levha
Sorma bizim oraları… Sorma.
Köy kuruldu kurulalı, görmedi böyle hüzün… görmedi içi boş tabutları.