Hani o aptal kız vardı ya
Şu senin zekâsız!
O akıllandı sonunda
Sen kaldın bekasız!
Arama sorma bundan sonra
Kal bensiz…

I
Sensizliğin atlasından
Yedi düvelin kör kuşaklarına
Âmâ bakıyor yitik coğrafyam
Poetik döngülerle çıkamazken gözlerinin doruğuna
Meteor da düşse sırra gömülen bakışlara
Suskularıma bağlıyorum, sözcüklerin ipini
Bu kifayetsizlik, dile bela…
Bu oyundan azat et aşk, beni bağışla…

II
Tavafın son demlerinde ömrüm
Bitir hicretini yüreğinin, koparsa kopsun
Ardına düşme sevginin;
Al kendini git.
Üflensin suruna
Şehr’i kıyam-et…

III
Ayaklarının altında yürüyememişim.
Ayılınca idrak ettim sarhoşluğumdan,
Emeklemiş de koşamamışım rivayetlerinde.
Dedim; bilmedin.
Bundan sonra da bilmezsin…

IV
Keklik kokusunu cebinde saklayıp
Çıkarıp sürerdin ya, tenine ara sıra,
Çarpmıyor artık, rüzgâra
Galibiyim keyfe keder sabahların
Ölüler ağlayamaz.
Ağlasan da duymayacağım…


V
Ya ölüme pusuda düşlerim,
Ya sancının fecrine kapalı gözlerim
Uyku uyanıklık arasında bir yerde
Güneşe aralık durdum, kıstım biteviye yangınımı
O dağ gibi aşkı bir daha yeşertmeyeceğim.
Kestim bileklerimden şahdamarıma giden yolu
Müebbede uzanan boykotum var.
Kalmasın benliğimde damlan.
Ak git damarlarımdan…


VI
Surlarım örülüydü, yıkıp geçtin.
Gardını almış savaşçıyım bundan böyle
Senin koşturduğun atların muhasebesini de
Ödeyeceğim, ömrümce, merak etme!


VII
Duvarlar inşa ettim, mimarıyım mabedimin
Aynı zırhı kuşandım, mührümde ismin;
Gecikmezken yargılar ve ön ayrılıklar,
Son kez parçalara ayırdığında;
Bin parça taş oldum toprağında.
Sayamadım fırlatıp atılışlarımı
Ölüm gelir. Gelsin!
Eyüp’ün sabrıyla devineceğim asırlara.
Gelgitlerin olmasın artık
“Biz” olamayacağız.
Anladım.
Tozumu dumanına kattığında…


22 temmuz _ 2012