Deli Kızın Zekası - IŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hani o aptal kız vardı ya
Şu senin zekâsız! O akıllandı sonunda Sen kaldın bekasız! Arama sorma bundan sonra Kal bensiz…
I
Sensizliğin atlasından Yedi düvelin kör kuşaklarına Âmâ bakıyor yitik coğrafyam Poetik döngülerle çıkamazken gözlerinin doruğuna Meteor da düşse sırra gömülen bakışlara Suskularıma bağlıyorum, sözcüklerin ipini Bu kifayetsizlik, dile bela… Bu oyundan azat et aşk, beni bağışla… II Tavafın son demlerinde ömrüm Bitir hicretini yüreğinin, koparsa kopsun Ardına düşme sevginin; Al kendini git. Üflensin suruna Şehr’i kıyam-et… III Ayaklarının altında yürüyememişim. Ayılınca idrak ettim sarhoşluğumdan, Emeklemiş de koşamamışım rivayetlerinde. Dedim; bilmedin. Bundan sonra da bilmezsin… IV Keklik kokusunu cebinde saklayıp Çıkarıp sürerdin ya, tenine ara sıra, Çarpmıyor artık, rüzgâra Galibiyim keyfe keder sabahların Ölüler ağlayamaz. Ağlasan da duymayacağım… V Ya ölüme pusuda düşlerim, Ya sancının fecrine kapalı gözlerim Uyku uyanıklık arasında bir yerde Güneşe aralık durdum, kıstım biteviye yangınımı O dağ gibi aşkı bir daha yeşertmeyeceğim. Kestim bileklerimden şahdamarıma giden yolu Müebbede uzanan boykotum var. Kalmasın benliğimde damlan. Ak git damarlarımdan… VI Surlarım örülüydü, yıkıp geçtin. Gardını almış savaşçıyım bundan böyle Senin koşturduğun atların muhasebesini de Ödeyeceğim, ömrümce, merak etme! VII Duvarlar inşa ettim, mimarıyım mabedimin Aynı zırhı kuşandım, mührümde ismin; Gecikmezken yargılar ve ön ayrılıklar, Son kez parçalara ayırdığında; Bin parça taş oldum toprağında. Sayamadım fırlatıp atılışlarımı Ölüm gelir. Gelsin! Eyüp’ün sabrıyla devineceğim asırlara. Gelgitlerin olmasın artık “Biz” olamayacağız. Anladım. Tozumu dumanına kattığında… 22 temmuz _ 2012 |
Şairim korkulur sizden.
Harika bir serbest şiirdi.
Kutluyorum.