Ay'rılık üstüne...
yapabildiğimin en acımasız hali buydu.
hayat bize , el vermediği gibi omuz atıyordu. devriliyorduk. sendelemeden gidemediğimiz ay yolunda üstümüzde pasaklı terli bedenlerin renk atma telaşı... içimde çocukluğumun kalem traş korkusu. can havliyle .. kaçarçasına yürüyordum.. hay’aller yalan söylerdi. gerçeği yan’sıtmazlar. çıkmaza saptırma ihtimali yüksek. zaten şapşallaşmış , beyinlerimiz içinde gizliydi... arkasından ana , bacı küfrettiğimiz sevdaların çetele listesi... halfabetik açıdan z en başta ! karambole geldi. yaz mevsiminde köre ebe. a. unutulanı yaşamakla meşğul şu’ara.. ay’rılık üstünde ki çakma yıldızlar... |