YOKLUĞUNDA CANIM YANIYOR
Yokluğunda canim yanıyor
tenime ateş değmişçesine bir bilsen geceler nasıl uzuyor şafak sökerken yangınlardayım sevdiceğim neyin varsa götürmüşsün ne gözlerinin yeşili, ne saçlarının kokusu bir veda busen bile yok yanaklarımda dağların zirvelerindeydim seninle simdi yavaş yavaş eriyorum kar gibi dağın eteklerine iniyorum korkarak simal rüzgarları esiyor buralarda kuruyor dudaklarım, dikenler batıyor canim acıyor sevdiceğim, yanıyor yüreğim ırmaklara bırakıyorum kendimi delice arınıyorum yokluğundan, kalbimi yıkıyorum olmuyor yinede tortuları kalıyor aşkının ekmeğimde, suyumda, aşımda, nefes alışlarımda boğazıma düğüm düğüm takılıyor sevdan sevişmelerimiz geliyor aklıma sinsi sinsi beynimi kemiriyor hatıralar sensizlik zehir, zıkkım, yüreğim kan, revan tanımam ben başka göz, başka insan bırakma yüreğimi ormanda kurtlara uçurumlardayım tut düşüyorum neredesin hasretim, umudum, gözbebeğim zincirlere vuracağım kendimi avcı vurdu mu ceylanı, taşımasını bilmeli yakışmaz sana delikanlım, kadınını kurdun, kusun sofrasına bırakma yiğidim kurbanın olayım bir haberin gelsin yeter ki bileyim nefes aldığını, bileyim de bu sevda beni öldürecekse, yalancı gönüllere girmeden yüreğimde sevdan, dudaklarımda adin bende namusun, bende şerefin, öyle öleyim... |
şaire yürekten selamlar..yolunuz açık olsun...dostça...emre onbey