Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmak bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur,başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık...
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağında çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...
Bir gün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu...
Gün gelir de sesini bir kez duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişiliğin
Duyarsın..
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş bir gün anlarsın...
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllara yanarsın
Dolar gözlerin,için burkulur
Sevmek neymiş bir gün anlarsın...
Birgün anlarsın sevilen dudakların tadını,
Sevilen gözlerin erişilmezliğini,O hiç beklenmeyen saat geldimi
Düşer açların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz
Ama yorgun
Ama bitkin...
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı...
Sevmek neymiş bir gün anlarsın
Bir gün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi,ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadıklarına
Geçmişten ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden
Seni sevdiğimi bir gün anlarsın....