Semina - Yok Oluş
Semina’ya Göz’bebeğime
Eylülün kanlı takvimlerine aldırmadan yağan yağmurlar tanıdım Kente düşen solmuş yüzlü misafirler Hangi yöne çevirsem hüznü orada başka bir acı sardı acıyı Merhem olmak adına yara açtı yar maskesi takmış kullar Semina sen doğmamış bebeğim ! Karamsarlığımın yegane veliahtı... Sana öyle insanlardan bahsedeceğim ki Kaybedeceksin bulamadığın benliğini Bu yazgımın adı "yok oluş"tur Kalbimin her aşk için atışı yine kendini hedef alıp vuruşudur... Gitgide azalan masumiyet Semina Aynada nasılda kendini belli eder ! Aşkı iliştirip bıraktığımda Camii avlusuna Kimliksiz bıraktım tüm sevgilerimi ardımda ! Sevmek Semina Anka kuşunun küllerinden vazgeçmesidir unutma ! |