Soruyorum !
Ah kalbinin gözlerine acimadan mil cekipte ,
Onu tükenmez kinine köle edenim
yillar coktan dönmedi mi aleyhimize ?
Insaf etmeden cizdigin bu sonumuza,
Örselenmis ve kafese hapsettigimiz
Parcalanmak üzere olan
Bu narin yüreklerimiz , nasil katlanabilir?

Korkuyorum !
Hüznümüzün sarisi gittikce,
Siyah renge imrenirken.
Gökten öfkemizin siddeti böyle yagarken.
Yüreklerimizin ipek örtüsü islanipta
Can üsümez midir?

Biliyorum ,
Umutlari cogaltmaya , sebepler gerekir,
Gögün haykirisina dedik, mevsimin olagan sesidir .
Ya bu hicran bulutlarinin ,
Üstümüzden gidecegi alameti var midir ?

Umutluyum ,
Misralarin tellerine takilip tökezlerken ayaklarim ,
Adini dilime zincirle dolamak olsa da kararim ,
Dizdigim o nadir bulunan incilerde
Dönüsüne dair bir tek kibrit cöpü isigi olsa da yanar midir?

Görüyorum ki !
Övünürsün bu üstün basarinla,
Hosuna gider olur satirlara dokundukca ,
Mürekkebim yerine kanimla,
Akil alacakta es dost yokki yanimda
Eksikligini yasatmak büyük zevk mi verir?

Derim ki !
Rüzgarin kanadina takilidir bu canim
Caninin yönüne dogru serinletmeye esmistir
Etrafina yayla cicegi kokusu yayacaktir ..
Ugultularimsa sultanlarin kulaklarini cinlatir,
Ve dilerim ki !
Vicdaninin temel taslarini yerinden oynatirda
Varligimizi sana son bir kez izdirapla hatirlatir ...

Nuran KARACA

9.7.2012. saat18.06