Giderken sen götürdün içimdeki neşeyi..
Rüyalara dalarken, hoş kokunun sindiği
Dün akşam eskiciye, satıp verdim döşeği Hiç bir mutlu günüm yok, gözyaşımın dindiği Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi Gölgesine kurulup muhabbet ettiğimiz Sonbaharın mevsimi, titretirken meşeyi O son gündür akılda,vurulup bittiğimiz Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi. Elveda dedin amma,bende izler bıraktın Kalbime hançer battı,sen dönerken köşeyi Cüssen gölgen yanımda,lakin benden ıraktın Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi. Ecel bile sevgili, senden zalim olamaz Bir kendine bir bana, sıkmalıydın fişeği Sensiz yaralı gönlüm, bir teselli bulamaz Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi. Ümitsizce savrulan,kuruyan güle döndüm İçsem artık farketmez,zehir dolu şişeyi Ben senin gözlerinde, yabancı ele döndüm Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi. Nasıl tanıyamadım, nasıl uyanamadım O arzulu nefsinin,ben akılsız eşeği Sana karşı koyup da,nasıl dayanamadım Giderken sen götürdün, içimdeki neşeyi Şair:İsmail Kurt 08.07.2012 |
Sevgi ve şiir tadıyla...