gönüldeki yangın
kar tanesi kadar küçüktü
dışardan bakınca dertlerim aslı kar tanesi kadar küçük ve soğuk değildi yangındı adeta her yandığında beni de kül eden içimdeydi o sönmeyen yangın..... ne benim göz yaşlarım devaydı nede dışaraki teselliler kimse cesaret edemiyodu söndürmeye anlamaya gizliydi o yangın kalbimde her insanın işi değildi gönlü sevindire bilmek şimdi bilmiyorum .. hangi vefalı gelirde çözer kalbimin ateşler içinde kalmış kör düğümünü ... |