KEYF-İ DEM
Aklımda,bir sürü küçük harf,
Ayrılıp birbirinden, kelime olurken. Sabahım ,ışıklı umutlarla gelmiş, Yepyeni bir gün, çay kokusunda Üşüyen duvarlarda, Keyifle dem almakta.. Haydi,yazayım, diyorum bunları. Nasılsa,kalem alışık, yazar gider. Duygular dökülür kendiliğinden. Ya inceden kanar, Ya da güler, kelamım.. Sabahın aydınlık dinginliğini, Keyf-i demi, anlatacaktım.. Dedim ama.. Olmadı, bu defa Adam"ım.! Olmadı, yapamadım. Gittiğinde tanıştığım, o ince sızıyı, Acıttığı yerden, bulup çıkardı kalem. Kıpkırmızı demlenmiş , sakince.. Keyifle,ayrılığımızı yazdım. |