H A Y A T
Küçük bir çocuktum,,
Güler oynar kimseyi kafaYa takmazdım.. O zaman kanayan hep diz yaralarım olurdu.. Ağladığımda annem yanımda olur yaramı sarar hafiflerdi.. Öyle masumdu ki kalbim, Kin nedir bilmezdim... Susturamazdılar beni... Kendimce eğlenir, coşardım.. Yarınlarıma hep umutla bakar, Yeni oyuncaklarımın heyecanını yaşardım...! Şimdi oynılan hayallerim oldu.. Umutlarımla onurumla oynadılar hiç aldırış etmeden... Tenezzül bile etmeden... Şimdi ağladığımda teselli eden yok.. Umursayan yok,, ne oldu? neyin var diyen yok..!! Anladım ki hayat bos. . .herşey boş.. Yarınlarıma bile telaşla bakar oldum... YORULDUM.. YENİLDİM... Artık bitti pilim.. Hayat gelme üstüme,, bak pes ettimm.!! Gelme artık... bende insanım.! BENİM DE VAR YAŞAMAYA HAKKIM .. |
Çok güzel bir şiir okudum gönül sayfanızdan yüreğinize sağlık,kaleminiz daim olsun.
saygılarımla
Bilal YILMAZ