Gecelerimde tek siz kaldınız
Beyazı ağlayan gülün goncasından
Meme uçlarınızdan kopan fırtınalar getirdiniz
Yeşil sürgünlerinde hazan yapraklarının
Ve kadınca kapanırken gözleriniz
Bir ölümü ötelediniz / kanımı güncellediniz

Çekinip gözlerinizden
Gamzenize kurduğum sofralarda
Kirpiklerinizin kalabalığı
Yitik yıllarda kalan esmer ten yırtığı
Ve evlat edindiğiniz hüzün

Ben / üşüyen yanıydım yüzünüzün

Siz
’ Ay görmüş geceden / kireç tutmuş yıldız
Kurumuş heceden / su yutmuş şiir..** ’ çıkarırken
Ben
Çalıp tüm kapıları / olmadığınız her evi yaktım

Yıldız annesi gözlerinizde
Issız parklarda sizi ağladım

Kandan ağırdı hava

(Yalnızlığın sulusepken sokaklarında
dünü yendim / sıra yarında)

Vurun var saydığınız her yerimden
Çünkü siz
Mevsim dışı bir şiirsiniz..