Düşünceler boğuyor
Unutmak için seni bu köhne meyhanede
Her akşam kadehleri kırdığıma bakma sen Bir kedim bekler beni ahşap fakirhanede Sıcak yuva hayali kurduğuma bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen Her ne vakit yürüsem düşünceler boğuyor Attığım adımlara uygun yağmur yağıyor İşte o an içimde yeni bir dert doğuyor Başımı duvarlara vurduğuma bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen Giden gidene sanki yanımda hiç kalan yok Saf sevgi sunuyordum içinde tek yalan yok Seni çılgınlar gibi özlediğim falan yok Saatlerce kapında durduğuma bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen Her yıl doğum gününde alırım hep hediye Doldu taşacak sanki sakladığım ardiye Mutlu mu mutsuz mudur nasıl şimdi o diye Güvendiğin dostlara sorduğuma bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen Asi nehir gibiyim deli gibi çağlarım Kör topal bu halimle yüreğimi dağlarım Yeter ki sen mutlu ol ben karalar bağlarım Her gün başka bir şekle girdiğime bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen Ruhum güzel hayale bir seninle yatardı Birazcık çabalasan iki kalp tek atardı Dünyan mı yıkılırdı güneşin mi batardı Gözlerinde bir ışık gördüğüme bakma sen Bir aşk için kendini benim gibi yakma sen azaptar |
yani böyle, şiirde anlatılan gibi olmalı.
Ozanca bir deyiş olsa gerek bu "sen mutlu yeterler,"
korkarım asla ozan falan olamayacağım ben.
Çift kişilik kazıyorum mezarları...
Meyveye dönen ağaçları bile söküyorum
bana ait topraktan.
Aşkı biliyorum ama, vazgeçmeyi öğrenemedim şair.
Demek istiyorum ki;
Böyle ozanca çekilme, bırak o da yansın.
Şİir de bile.
Hecenin en sevdiğim kalemlerinden birini tekrar gördüğüme sevindim.
Özlemişim kalemin sesini.
Yine güzel
yine şairine has bir söylemdi, türkü tadında.
Tebriklerim ve saygımla şair kardeşime...