ORTADOĞU
ay ışırken palmiyeler arasından
hurma yapraklarından yansırken güneş hiç kimsem yok biliyorum bu uzun upuzun mevsimlerde sonsuz bir heyecanla yeniden yeniden yarattığım kendimi bir gün bir sabah bir anda unutacağım diye unutacağım diye . . . Halkım ! korkuyorum haydi uzat ellerini ellerini uzat tut beni yoksa nasıl yıkayabilirim sensiz aydınlık bir suda yüzümü nasıl büyütebilirim böyle yalnızken böyle yapayalnızken . . . Halkım ! acıyla değilde umutla yüreğimi Kubilay Erkul Kalbimin üzerindeki uğur böceği için Kalbim’den teşekkürlerimle . . . |
yok say ve verme kardeşimin selamını..
eyy kalbimin kardeşi; eyy kalbim!..