İSYAN
Gül toprağı bezemiş,aşık etmiş şafağı,
Otlar sarmış her yanı,çöl savurmuş kumları. Ruhlarkatı karanlık,güneş uykuda kalmış, Olta ucunda dünya,yer demir gök bakırmış. Türküler saklamamış,ateşli aşk gününü, Çaresiz sebeplerin,son gecede ölümü. Tek başına kalınca,kendini yalnız sanmış, Aşkı derya eylemiş,sevilen anlamamış. Çiçekler arıları,nasıl anlatsın sana? Zehrinden bal damlıyor,taç yaprağın tozuna. Mutluyuz biz deseler,tasası banamı kalmış? Bir hayalde yüreğim,sevdayı kendi sanmış. Ayrılık çok zor dostum,çektim elem yükünü, Ben gülüme aşıkken,kopardılar ömrünü. Hasretin şarkısını,meyhaneler zevk sanmış, Bir sevda ki kalbim de,damarımı tıkamış. |