SENİ DÜŞÜNÜRKEN
Seni düşünürken
uçsuz bucaksız bir çöldeyim şimdi ısssız tenha yalnız dudaklarım çatlamış sıcaktan kurumuş susuzluktan ve seninle serinliyor yüreğim sessizce... Seni düşünürken ellerim uzanıyor gökyüzüne sana dokunmak istercesine uzanıyorum ama dokunamıyorum bir alev sarıyor bedenimi utanıyorum... Seni düşünürken yorgun bir günün akşamında ayaklarım çıplak kaldırımlarda yürüyorum sorgusuz sualsiz sana doğru geliyorum yolun sonunda senin olmadığını bile bile... Seni düşünürken bir alev kaplıyor bedenimi yakıyor kavuruyor parça parça ismin dudaklarımdan dökülüyor suskun çaresiz yalnızca... Seni düşünürken bir ay doğuyor gökyüzünde ışıl ışıl bana bakan gözlerini hatırlatan ve sen ve sen uzaklardan bana bakıyorsun her gece sessizce gönlüme doluyorsun... Seni düşünürken açılır kollarım kendiliğinden sarılmak isterim sana doya doya boşluğu kucaklar kollarım bir hüzün kaplar içimi ağlarım... Seni düşünürken bir yıldız göz kırpar gökyüzünde sonra kayar boşlukda delice aniden kaybolur gecenin renginde sensizliğimi hatırlar korkarım... Hülya Akyıldız |