Seni düşünürken
uçsuz bucaksız bir çöldeyim şimdi
ısssız tenha yalnız
dudaklarım çatlamış sıcaktan
kurumuş susuzluktan
ve seninle serinliyor yüreğim sessizce...

Seni düşünürken
ellerim uzanıyor gökyüzüne
sana dokunmak istercesine
uzanıyorum ama dokunamıyorum
bir alev sarıyor bedenimi utanıyorum...

Seni düşünürken
yorgun bir günün akşamında
ayaklarım çıplak kaldırımlarda yürüyorum
sorgusuz sualsiz sana doğru geliyorum
yolun sonunda senin olmadığını bile bile...

Seni düşünürken
bir alev kaplıyor bedenimi
yakıyor kavuruyor parça parça
ismin dudaklarımdan dökülüyor
suskun çaresiz yalnızca...

Seni düşünürken
bir ay doğuyor gökyüzünde ışıl ışıl
bana bakan gözlerini hatırlatan
ve sen
ve sen uzaklardan bana bakıyorsun
her gece sessizce gönlüme doluyorsun...

Seni düşünürken
açılır kollarım kendiliğinden
sarılmak isterim sana doya doya
boşluğu kucaklar kollarım
bir hüzün kaplar içimi ağlarım...

Seni düşünürken
bir yıldız göz kırpar gökyüzünde
sonra kayar boşlukda delice
aniden kaybolur gecenin renginde
sensizliğimi hatırlar korkarım...



Hülya Akyıldız