KENDİMİ ARARKEN KAYBEDİYORUM EN ÇOK
gözlerimi kurutuyor yaşlar.
neden hep, hiç oldum ki ben? nereden çıktı şimdi bu kimsesizlik? sarıldığım bi kalem ve özümü unutturan şarkılar. istemediğim şeyleri yapmaya zorlanıyorum kendimi, bulduğum yerler de kaybediyorum... teselliler, bu boşluğun çıkmaz sokağı. zaman da artık avutmuyor hiçliğimi fakir kaldı nasihatlerin her biri.. neredeyim ben? ... nerede olmalıyım? ... ya da neden buradayım? ... ... kendimi, ararken kaybediyorum en çok.. meftunem |