AFFOLA
Dost diye yaren diye yılanları sarmışız
Sevgimizi bilmeden zehirlerle karmışız Bizki; Su’yuz diyorduk, ateşmişiz-harmışız... Isıtırız sanırken, yakmış isek affola! Yanılıp, rüyaları hayırlara yormuşuz Umut duraklarında hep boşuna durmuşuz Biz kazandık diyorduk, meğer uyuyormuşuz Birazcık sitem ile bakmış isek, affola! Gönül kervanımızda sevgi idi yükümüz Şefkat ve merhametti, servetimiz-lüksümüz Sebil etmekle geçti bütün yaşam öykümüz Yağmurduk... Sel olup ta akmış isek affola! SU KILICI |