Ümit e(t)kmek kurak topraklar(d)a
Asılı kaldı dilimin ucunda çaresizlik kelimesi
Ellerin tıpkı bir meleğin elleri Dokununca dudak çatlatan ayaz sıcacık tenine Burkulur sevinçlerim , donar yüreğim Ateşin harına canım hasret kalırım Sen üşürsün , ben sızlarım... Ağaç yutan kurak topraklarda ey gidipte dönmeyenim Kaç mevsimdir adınla ne ümitler besledim! |