Layya - son
ben var mıydım o var mıydı
bu şehrin kalbini yakan ateş miydi kar mıydı ve bir de gözleri vardı layyanın her gece kalbimi yardı gözlerin sırrı söylenmemiş sözler kadardı ben var mıydım o var mıydı sonra saçları yayıldı layyanın dönüp dönüp evreni sardı ben var mıydım o var mıydı adı ne sunaydı ne de layyaydı ben var mıydım o var mıydı her gece bu şehirde bir insan sevmeyi bilemediğinden kendini asardı aşklar ağlardı ağlamak bir mahşer kadardı ben var mıydım o var mıydı şahan olan bu canda leylak bir güneş ve gül ay mıydı ben var mıydım o var mıydı adımız bir damarda durmadan doğar mıydı yeşil gözlerim yeşil gözlerim öyle durmadan maviye maviye durmadan akar mıydı böyle mi bitsin bu öykü bitmeyen inleyen inildeyen bu öykü bitmiyor ağlıyor uyku ağlıyor sessiz eriyor eriyor sırrımız mavi deniz eriyor güller aylar çizgisiz gönül yapraklarında gönül yapraklarında bilmem bu öykü bu kadar mıydı ben var mıydım o var mıydı söylenmez söylenmez geriye kalan aşkın dudaklarında aşkın dudaklarında varamam varamam varıp bulsaydım onu bu şiir beni hiç bu kadar yakar mıydı ah ben var mıydım o var mıydı unutmak sözcükten olmasın ey sevgili açılır evrenin yüce kitabı zamanın arkaları görünmez bir seste görünür tanrı gül ay ve bahar ve gece hep bana bakar mıydı ben var mıydım o var mıydı ben var mıydım o var mıydı |