Uçurtma
Çocuklarımız neleri sevmiyorlar ki...
Uçurtmayı seviyorlar söz gelişi, Bir havalandı mı uçurtmaları Daha da güzelleşiyorlar. Maviliklerde gözleri Özgürlüğü yaşıyorlar Uçurtmalarla birlikte. Koparıp da iplerini hele Bir kurtuldular mı ellerinden, öylesine seviniyorlar ki, Gidiş o gidiş,bile bile... Kızalım mı umursamayışlarına? Kendi yaşamlarını izliyorlar boşlukta. Onlar da birer uçurtma değil mi? Bizim de ne süslü uçurtmalarımız vardı, Alıp başlarını gitmediler mi? Gözümüzden bile esirgerdik Hangi birinin ipi kaldı elimizde? |