GÜRLEVİK
bir şeye benzetirim kendimi durmadan
tüyleri uzamış solgun kendimi bütün kapıları açarım belki de korkumdan o incecik kelimeler içindir bu yalnızca kaybolur kurtarmasam uzay karanlığımda resimler yaparım kırmızıdır sokaksızlıktan çünkü ellerimi yaparım yüzümü yaparım teraziler kurulur işler tatlı vücudumda renklerini yaparım mavisi değişken sesli kara kum gölgeli yeni balıklar geçer altından kralların ölümünü bir onlardan anlarım bir onları anlarım kadınlardan bir şeye benzetirim kendimi durmadan kervanlar geçer uzanırım ayaklarımdan bir yerde dururum güneyde dış kapılarda bilmem her keresinde böyle olur anlamam bir o yüzden anarım öperim fantomayı yeryüzünde işte kadınlar ve erkekler için ve bir derinlik için yemyeşildir saçları |