Susmalar Döküldü Gözlerimden
/Gölgem önde ben ardımda giderken yalnızlığa
Gözüm önde kalbim arkamda varırım gurura Herşeye rağman Susmalar dökülür yanaklarıma / Hasret uğultusunu dillendiren ruhum Çığlığını karayelle iletirdi Ki acı acı susmalar dökülürdü Her neden sorusu gibi cevapsız kaldı bakışlarım Kabullenmemekti ki ölüm gibi birşey di bu Baş ucuna bir ’tama’ koyup gitmek... Susmalar kaynayarak içe akardı Gölgemi önüme alıp vardım gurura Kendime kızgınlığım kendime yarattığım yorgunluk Uykular kaçmak için Televizyon uyuşmaya birebir Yoksa susmalar... Dökülür yanaklarıma Boş direniş bunlar Basit affetlerine kırgınlık Tüm bu susmalar İçtenlikle dile gelmiş pişmanlığa kurban olur Olur olur da... Ve bu ’da’ tüketir susmaları Hoşçakal |
Değerli dost ne güzel şiirdi,yürekten coşmuş kalem yazmış,yürek sesinizi duyar gibi oluyorum,kaleminiz daim olsun,dünyadaki tüm sevgileri kalbinize,tüm çiçekleride size gönderiyorum,dert ve sıkıntılardan uzak bir yaşam dileğimdir size,saygı ve selamlarımla
Bilal YILMAZ