Acının Evladıyım
Sevgili gel günümüzü gün edelim...
Umutlar uçurumun dibinde... Bir ömür evlatlık edinmiş acı yüreğimi Ellerim ellerinin özleminde Gözlerim gözlerinin izinde Çok uğraştım tez zamanda gel diye Baktım geleceğin yok Bıraktım içimdeki seni kan’at’mayı Bıraktım yüreğimi hergün umutla yıkamayı! Şimdi! Kafamı iyice gömüp yalnızlığa İyi bir evlat olacağım acıya... |