siyahım
ölüm çiçekleri acıyor yolumun kenarlarında
her gün doğumundan batımına dek ansız kederli bir musıbet bu yalnızlık hani sokakları sel basarya diz boyu su ve balçık ömrüm bir yalnızlığa boğuk her köşeden bakan arzulu gözlere tamahkar değilidim hiç bir vakit öldüremem bu yalnızlığı derken gökten bir yıldız düşü verdi uzaktan otağıma ömrümün ortasına sıyah gözlerine dolaşan gözlerim içinde kaybolur gıder evladiyelik ecellik artık sislerle cevrelenmiş ufuklarım açılıyor ... ne daglar ne tepeler çiğnedim huzuru küçük buselerinde bulur oldum süslüyorum ömrümü seninle olanca gayretimle kara gülüm geceden daha siyahım geçmişime inat siliyorum o siyahlarımı en kara gözlerine tutuşuyorum |
öldüremem bu yalnızlığı derken
gökten bir yıldız düşü verdi
uzaktan otağıma
ömrümün ortasına
sıyah gözlerine dolaşan gözlerim
içinde kaybolur gıder evladiyelik
ecellik artık
............
Gönlüne sağlık.....Samimi dizeler,insanı alıp götüren bir anlatım......Sevgiyle ve dua ile kalll.........