Erkek bir eda sinmiş mısralara.
Omuz arayan bir baş tasvir edilmiş.
Ok hükmünde tel tel saçların
istikameti bir sırra işaret eder gibi.
"Neden mecaz arıyorsunuz ki.
Her saçın iz düşümü omuzdur."
Ve her dokunuş ürkek.

Yalnızlık,ıslıkla beliren tedirginliğe
verilen ilk selamımızdır.
Ve ben ürkekliğimi sevemiyorum.
Senin bir kuru teni, sevdiğin kadar bile.
Sen sıkıştıkça anıyorsun beni.Ben sürekli özleyenim
Kaç "oh olsun sana dedim".Kaç kere;ettim kendi gıybetimi,umut koyarak adını.

Kim ne diye tanıdı beni merak ettim hep.
Kurbandım işte. Filancanın KARISI, annesi şu çocuğun.
Bilmedim. Bilemedim kimim ve kimde ne kadardır değerim.
Tuhaf çok tuhaf.Her sunduğumda, kurban ettiğimde bendim.
Kurbanı kabul edildiği için deli gibi sevinen de ben.Bir ben miyim .Hayır
Hayır.Asırlardır kadının yaptığı bu.Ben sadece kadınım.


"Gülümseyerek çiğnerim kimseden sakındığımı dişlerimle keserim"
(herkes) den.....kast edilen den genele çevirerek bakılınca......
Ürkek ,korkak ve güvensizim.Sırf bu yüzden;Kaç fırsatı teptim bilmiyorum.

Senin doğrularına inat.Yalan yaktım avuçlarıma. Öfkem yeni değil.
Yarım yamalak kulluğumla, kurşuna dizerim "ezaların tümünü secdeye
dökülür yaşım çaresiz." ve ya.
Nankörlükten başka özelliği olmayanların zaman içinde beni anlayacağını
bilrek ;bu savaşı veriyorum.
Akıllı değilmişim ( ! )Kurnazlığım H.z. Havvadan. Zafere bilenmiş bir askerim ben
Ve adem (a.s.) havva (a.s.)ya yenilmek zorundadır oysa.
Ve elinize sağlık.
Şiire hak verdim. Fakat zafer erkeği yenmek değil.Ortak adımızın İNSAN olduğunu belletmekle mümkündür.
Emekleriniz zayi olmasın.Eminim durmuyor sunuz. sevgi ve selam.