MEKTUPŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Mektuplara heyecanını yitirenlerden yola çıkılarak yazılmıştır.
Buruşuk bir kağıt parçasının içinde
Kaldırımların en başında Kapalı çöp tenekelerinde İnsanlığın ayak altında kaldım. Üç baş soğanla mangal başı hayalim Çıtır çıtır kömürün tutuştuğu semaverde Demlenmiş bir bardak çayla Gözlerime, içime bak istedim Son yazdığım mektupta. |
gençliğimizi donatırlardı.
hep iyi şeyler hatırlatırlardı
geçip gitmiş devirlerden.
sevgi ve ümid yaratırlardı.
o zaman her şey uzaktı ölümden.
yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
ister istemez saadet taşırdı
gamsız günlerimizden.
ne güzel zamanlar vardı eskiden."
Ne güzel insanlar vardı eskiden... Ne güzeldi dostluklar sevdalar, mektuplar... Hesapsız, riyasız, menfaatsiz birbirinin gözlerine sevgiyle, yürekleriyle bakılırdı... G-öz yaşıyla ıslanırdı kaleme düşenler eskiden...
Şimdi aşk denilen, o ulvi aşk sözleri, duygular maillerde, telefon tuşlarında...
Üç beş günlük.. Göz, yürek, ruh, duygu yok.. Çabuk başlayan çabuk biten tüketilen oldu dostluk, sevda hepsi...
Ne güzeldi eskiden ne güzeldi herşey... Eskidi çok şey.. Eskirken eksildik farketmeden.. Ne çok değişti(k)... Tükendi tükettik hayalleri/hayal etmeyi bile..
Sevgiyle...