Insan ektiğini biçer
Insan ozler hep arada...
Ozlemler sarar her bir yanını... Gun gelir gamsız cocukluguna doner, gun gecer eski bir dostu ozler.. Çığlık atarak uyanır uykusundan, bir anne elini arar durur karanlıklarda.. Eski ,,ben’’ i ozler, eski ,,sen’’ ile bir an daha çalmak ister.. Malum zaman ne durur, ne de bekler.. Insan elinde sonunda ektiğini biçer. |