isimsiz bir yağmur yağar gözlerden
akar gecenin deltalarına
bir çocuk çığlığı bölerken karanlığı
dağlar küsmüştür karlarına
oysa yakışırdı dağlara kar
ölü çocuklar olmasa
isimsiz bir yağmur yağar gözlerden
akar bir annenin parçalanmış bağrına
bir yola gitmiştir çocuk
ölüm ve yaşam arası
becerememiştir yaşamayı
ağaçlar hazırlanırken bahara
çocuk düşmüştür bir yola ölüm ve yaşam arası
bir çift göz bakar ardından pencerenin
uzak karlı yolların ardında bir minik beden
çıkmıştır bir yola dönüşü olmayan yaşamdan ölüme doğru
isimsiz yağmurlar yağar gözlerden
kan kırmızısı yağmurlar
akar beyazına karların
karlar yakışırdı dağlara oysa
kan kırmızısı olmasa
olmasa gözlerden akan yağmur
gecesi uzun sürüyor oysa ölümün
yağmuru dinmezken gözlerin
bir çocuk düşmüştür yollara
ölüm ve yaşam arası
isimsiz bir kurşun parçalar onu
düşer minik bedeni beyazına karların
13 ünde kalır o gece
ve her gece...
bir ses böler geceyi bir annenin yüreğinde
ölü çocuklar büyümez ki anne
isimsiz yağmurların dinmediği gibi
oysa karlar yakışırdı dağlara anne
gözlerinden akan kan kırmız yağmurlar olmasa
olmasa beyazdaki kırmızı
hala 13 ümdeyim ve hep öyle kalacağım
ölü çocuklar büyümez ki anne
sahi dağlara kar var mı anne
kimsesiz yağmurlar akarken kabrime....