son nefesin şiiri
bir nefes alıp dinlenmek için
vermişti sırtını kayaya kapadı gözlerini... yolculuğa çıktı kendi dünyasında uçsuz bucaksız ülkeleri görmek için ilk ve son kez... yaşlılığı engel değildi bu düşsel yolculuğa, 1310 tevellütlüydü, tutunmak istiyordu,hızla akan zamanda yıllar alıp götürmüştü tüm düşlerini.. birden elleri titremeye başladı dizleri bükülünce bir elini toprağa dayadı.. sendeleyerek yere düştü... yaşlar aktı damla damla gözlerinden... kalkmak istesede gücü yetmiyordu artık, kaldı öylece,umudu bitmiş ışığı sönmüştü... uzağı seçemiyordu gözleri, ümidini keserek yaşamdan son nefesini veriyordu bu ıssız yerde son kez doluca baktı, birşeyler fısıldar gibi dudakları kıpırdadı soluk can verdi sonra huzurluydu artık telli oğlu |