Açtığım her pencere hiç kimseye açılıyor..
Susuzluktan çatlamış bir çöl olacağım hep,
Çöl kadar uçsuz bucaksız bir yalnızlık. Suyu buharlaşıp tuzu kalan bir deniz olacağım hep, Deniz kadar uçsuz bucaksız bir yalnızlık. Ah ki dört tarafı yalnızlıkla çevrili bir kara/yara parçası gibiyim. Bağrımdan volkanlar taşıyor durmadan. Bir gülümseyen çalıp duruyor gülümsemelerimi durmadan. Şemsini yitirmiş Mevlana gibiyim, Güneşini yitirmiş gün gibi. Açtığım her pencere hiç kimseye açılıyor Hiç kimse yüreğimin çeşmesinden içmiyor. Gözyaşlarından oluşmuş bir göl gibiyim. Bir güle sessizce ve durmadan yanan kül gibi.... Sami Arlan.. |