Mükremin
Koltuğunda şarap elinde kalem
Koşarak derdini yazdı yıkıldı Son çamın dibinde yaptı bir alem Son yudumdu çekti sızdı yıkıldı Vay haline ahvaline Kül başına gözyaşına Mükremin Bir mayısta sol elini kaldırdı Derman diye boş meydana saldırdı Kursağını joplarınan doldurdu Bekçiye polise kızdı yıkıldı Koş boşuna gözyaşına Tas başına pespeşine Mükremin Der Mahzuni söylemiştim bin kere Yıllar yılı kan akıyor bu dere Karanlıkta götürdüler bir yere Kendi mezarını kazdı yıkıldı Vay haline ahvaline Gözyaşına taş başına Mükremin |