Gün doğmak bilmiyor
Gün Doğmak bilmiyor gökyüzüme
Sarı düşler görürüm sana dair beli beli belirsiz bir hatla kurcalarsın zihnimi bazen acı bir tat bırakır damağımda uyandığımdan senle başlamış bir rüyadan, Sevmek isterken bir başak gibi kururum, solarım ya … ama hep sessiz kelimeler… sahibinden habersiz.. Bir vadide yankılanan uzaklaşan kelimeler gibi nerden geldiği kime gittiği meçul … Kışı özleyen bendim, el açıp duaya duran… Bu bir şiirse sana özlemimi anlatan, her beyittin de bir masal gizli, her mısrası bir sır, her kelimesi ben, mavi gözlerinde hapsolan.. Dağılmaksa bu toparlanmadan, bir dağılma ki ayrı düşmeye rahmet okutan.. Bir Ezgi ise bu, aramızda kalan çoktan sözleri dudaklardan yitirilmiş unutulmuş bir bestenin sahibidir.. |