YOKSA BANA MI ÖYLE GELİYOR ?…
Şu kahrolası Dünya’ya gelen yorgun,giden yorgun..
Dünya’yı terkeden yorgun,sıra bekleyenler yorgun.. Toprak olmuş ana,baba,dedenin kemiği yorgun… Gelirken yorgun geldiler,gider iken gene yorgun.. Dünyayı dolaşan gezgin,evde oturanlar yorgun… Yaşlılar,orta yaşlılar,delikanlı,kızlar yorgun… Geçim dertleri yüzünden,ülkemizin Halk’ı yorgun.. Garibanlar,kimsesizler,hem gündüz hem gece yorgun !.. Kıyı-kıyı giden kaptan,arkasında köpük yorgun… Sevdasıyla bin yıl yanan AŞIĞIN hayali yorgun !.. Huzur bulamayan AŞIK,huzursuz SEVGİLİ yorgun… AŞK’ı uğruna yıllarca çile dolduranlar yorgun !.. Altmışından sonra gelen VUSLAT’a erenler yorgun… AŞK’ı bilmez kimileri,yalnız yaşamaktan yorgun… YÂR’dan haber alamayan,umarsız AŞIK’lar yorgun… Kimse,kimseyi sevmiyor !.Eş-dost, akrabalar yorgun.. Sadık Kâlplerde yaşayan eski AŞK ve SEVDA yorgun !.. Gönül yorgun,beden yorgun !..Yazan eller,kâlem yorgun.. Kahrına yandığın Güzel,.O da pişmanlıktan yorgun !.. Susuzluktan boynu bükük,körpecik sürgünler yorgun.. RAHMET’lere hasret kalmış ,şahrem-şahrem TOPRAK yorgun.. Çiftçi,esnaf,emekliler,işsizler ordusu yorgun !.. Irmaklar,dereler,çaylar,çayda yüzen Ördek yorgun.. Çiçeklerin de keyfi yok..Arı ve Kelebek yorgun.. Dallarını kesmişler de !! Asırlık Çınarlar yorgun… Ruha ferahlık vermiyor,Güneş,Mehtap,Gurup yorgun !.. Çöl’de,Kaktüs,Serap,Vaha,Savrulan onca Kum yorgun !.. Herkes bir dal koparmış ta,Zakkum,Hanımeli yorgun !. Papatyaları hiç sorma..Falcılar yüzünden yorgun.. Pütalleri kopartılan renk-renk Papatyalar yorgun !.. Ayaklar altında kalan,çayır,çimen,otlar yorgun.. İlgi ve şefkâtten yoksun bunca öksüz,yetim yorgun !.. Yunus’un kovaladığı balık sürüleri yorgun.. Yıllarca gözyaşı döken, gözlerim ezelden..Yorgun !.. KINALI KUZUCUKLAR’ı toprağa verenler yorgun !!. Ben yorgunum,sen yorgunsun,eş-dost,arkadaşlar yorgun.. Hüznümü anlaman için,senin de yaşlanman gerek; Başkaca nasıl anlarsın,fazla söze var mı gerek ?.. Kuru dallar arasından seyrettiğin Mavi Deniz, O da yorgun görünüyor,ön masada oturan Kız… —Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-08.09.2008 Savaşlarla harabeye dönmüş Dünya hepten yorgun !!!!!!!! |
Yürü bre fani dünya
Bu güzellik sana kalmaz
Dökülür bağların gülü
Çok uzun zamana kalmaz
Geçer gider ömür atı
Duman çöker katı katı
Bu dünyanın saltanatı
Devri süleymana kalmaz
Tuttuğun dala güvenme
Gittiğin yola güvenme
Dünya malına güvenme
Çünkü sana bana kalmaz
Fani yolcu fani yürür
Uzağını duman bürür
Can ayrılır beden çürür
Çünkü beden cana kalmaz
Bağdan ayrılır bağbancı
Her cana düşer bu sancı
Buraya gelen yabancı
Hancı gider hana kalmaz
Ayrılık hayli zül olur
Gül çırpınıp bülbül olur
Mahzuni tozar kül olur
Böyle yana yana kalmaz
ozanımızın dediği gibi
Güzel bir şiir olmuş senin şiirinde.
Yüreğine kalemine sağlık.