Hep ben..
Ateş kadar kırmızı ama soğuk
Yaşanmamış kadar özenilen Çoğu zaman ne yaptığını bilmeden Yalnızca en doğru erişilmez sen. Bir volkan gibi coşunca yüreğim Yakıyor lavlarla etrafındakileri Dokunamadığım her şey duygu yüklü Bir tek anılarda, ta derinlerde Kırıntı kadar kalan en son Hep papatya gibi ezilen, büzüşen, Duygularımla hep ben... Sami Arlan.. |