Adı Devrim
karanlık günlerde yazdım duvarlara adını
hiç korkmadım … adımların kelepçeli haliyle bile yürüdüm üstüne üstüne durmadan seni seni, yazdım “su çürüyormuş! çürüsün. kimin umurunda içiyorum ya seni doya doya” karanlık günlerde yazdım duvarlara adını yılmadım… güneşten sürgün yediğim günlerde bile hep bir aralık bulup gözlerim doyuncaya dek sana baktım kimse bilmez, o an mutluluğun hangi renge büründüğünü… “bütün renkler siyaha dönermiş zamanla! dönsün. kimin umurunda alışmadı yıllardır gözlerim karanlığa…” karanlık günlerde yazdım duvarlara adını sökülürken sokak lambaları, kaldırımlarda… yollarda, ite kaka sürüklenirken bile bir an olsun gevşetip yumruğumu vermedim, bir tek heceni dahi… “sönecekmiş yıldızlar! sönsün. kimin umurunda seni en solmaz harflerle yazdım ya kızıl ırmaklar akarken avuçlarımdan, o yeter bana” |
Çakmaktaşı'nın tutuşdurduğu dizeler; güzeldi.
Sağlıcakla...