Çocukluk günlerim, geldi aklıma,
Kurduğum her düşüm canımı yakar,
Nedendir soran yok, gelip yanıma,
Gözlerim geçmişe, dalmış da bakar.

Aklımdan çıkmayan yaz günlerinde,
Bağlara göçerdik, günün birinde,
Sap saman sürerdik harman yerinde,
Ne güzel geçerdi, benim günlerim.

Bir ötsün teyinler, ceviz dalında,
Korku ne bilmezdim, çıktığım dalda,
Bir yavru bulmuşsam çürük kovanda,
Sevinçten parlardı benim gözlerim.

Elimden düşmeyen lastik sapanla,
Ne kuşlar vururdum, çocuk aklımla,
Kör ebem oynardım, çocuk yanımla,
Ne güzel geçerdi, benim günlerim.

Ermenek bağları, yeşil olunca,
Ne çiçek toplardım, ben yol boyunca,
Kendimden geçerdim, iğde kokunca,
En çok da şimdi ben, onu özlerim.

Çıkılmaz güç yerler, benim içindi,
Hele bir dağ vardı, çıkmak derdimdi,
Güç bela çıksam’ da, en zor yerimdi,
Nerede şu benim, çocuk ellerim.


A.Yüksel Şanlı er
10 Mayıs 2012-05-10
Antalya