Ölümün sessiz çıplaklığı arasında,
Uçurum kenarında yaşanan bir sevda.
Ve can kırıkları üzerinde bekleyen,
Ayakları kesilmiş bir kalp var burada,
Göz damarları çatlamışçasına kızıl,
Uykusuz gecelerin efkârıyla asi,
Yarışın son anlarındaki gibi yorgun...

Bu deniz suskunluğumun tek şâhidi.
Dalgalar haykırışlarımdır içimdeki.
Ve sahilde bekleyen ıssız kırık kayık,
Parçalanmış can kırıkları gözlerimde.
Aslında her zaman yanında hissettiği,
Fakat şimdiye kadar tanıyamadığı,
Hiç bilmediği dalgaların yorgunudur.

Martıların denizi özgürlük sanması,
Ama hep vapura bağlı yaşamaları.
Birinin elindeki simide bakarak,
Derinden acı acı içlenmesi gibi,
Yüreğimin en diplerinden gelerek,
Yüreğine kavuşmasını istediğim,
Ama hep anlatmaktan korktuğum Özlemim...

M. Fatih Bozcan